De Tuinen
Ontdek de tuinen van het Musée van Buuren, een landschappelijke pracht die net zo betoverend is als het huis zelf. Uitgestrekt over 1,2 hectare zijn deze tuinen een harmonisch kunstwerk, met passie gecreëerd door Jules Buyssens en verrijkt door Alice van Buuren met de groene visies van René Pechère. De zes afzonderlijke ruimtes, van de Pittoreuze Tuin tot het Labyrint, bieden een unieke onderdompeling in een symbiose van pittoreske elementen en art deco. Sinds 1997 als erfgoedlocatie erkend en geëerd met de Europa Nostra-prijs, erkend als historische tuinen door de Raad van Europa, zijn deze tuinen een eminent voorbeeld van de Nieuwe Pittoreuze Tuinbeweging, te waarderen in elk seizoen in het hart van Brussel.
Ontdek het verhaal van de restauratie van de tuinen :
De Pittoreuze Tuin
Ontworpen door landschapsarchitect Jules Buyssens, onderscheidt de Pittoreuze Tuin, rijk aan diverse planten en bomen, zich door een overvloed aan exotische soorten. Aangepast aan een sterk hellend terrein, maakt de tuin ingenieus gebruik van de hoogteverschillen en perspectieven. Het overwegende gebruik van minerale elementen zoals stenen tegels, grind en bakstenen muurtjes benadrukt de Japans geïnspireerde invloed, die ook in enkele aspecten van het huis terugkomt, zoals de ramen op de begane grond. De Pittoreuze Tuin, met een poëtische en spontane sfeer, wordt omlijst door twee gestructureerde en geometrische rozentuinen.
Het Doolhof
Aan het einde van de jaren 60 koopt Alice een onvruchtbaar terrein, met meer dan vier meter hoogteverschil, waarop een prachtige, honderdjarige Libanonceder staat. Op een ochtend wordt ze wakker en herinnert zich haar droom: gekleed in het wit, wandelt ze door een labyrint. Ze belt René Pechère (1908-2002) en deelt hem haar wens mee om er een op dit perceel te laten maken. Het is 1 juni 1968. Het thema van het labyrint fascineert René Pechère, die het als briefhoofd voor zijn schrijfpapier gebruikt. Het door de landschapsarchitect gekozen thema, en door Alice goedgekeurd, is het "Hooglied", een liefdesgedicht uit het eerste millennium voor Christus, geschreven in het Hebreeuws. Om bepaalde passages uit het gedicht te illustreren in de zeven groenzalen die het Labyrint markeren, schakelt René Pechère de beeldhouwer André Willequet (1921-1998) in.
De Grote Rozentuin
Beneden een met bloemen bedekt muurtje heeft Jules Buyssens (1872-1958) een grote rozenhof aangelegd op een voormalig tennisveld. Alice Van Buuren, een echte rozenliefhebster, verzorgde persoonlijk de keuze en de plaatsing van de rozen. Alles werd zorgvuldig genoteerd in haar notitieboekjes. Het pavilion aan het einde van de rozenhof dateert uit het einde van de jaren '30. De echtgenoten Van Buuren organiseerden daar vele recepties en voorstellingen. Na het overlijden van David in 1955 eindigden de tuinen bij de romantische pergola van de rozenhof. De pittoreske tuin, met zijn poëtische en spontane sfeer, wordt nu omgeven door twee gestructureerde en geometrische rozenhoven.
De Hartentuin
De Harttuin dankt zijn naam aan zijn vorm en geest. Alice wilde hier een eerbetoon brengen aan haar overleden echtgenoot. Ze biedt hem een getuigenis van liefde, geopend met deze tekst die voor een haag is geplaatst:
“Jardin secret du cœur,
Jardin du cœur secret,
Ami,
A toi,
D’en découvrir le sens,
En te promenant,
Dans le jardin de ton cœur.”
Het Boulingrin
Aanvankelijk was deze ruimte een tennisbaan, maar hij is omgevormd tot een prachtig boulingrin, oftewel een zorgvuldig onderhouden gazon, ook bekend als ‘Bowling green’ in het Engels. Het Boulingrin wordt traditioneel geassocieerd met het jeu de boules, maar kan ook dienen als een plek om te ontspannen en te wandelen.
De Boomgaard
De tuin eindigt met een prachtige boomgaard, bezaaid met appelbomen, een stuk grond dat Alice aan het einde van haar leven heeft gekocht. Ze heeft er met de vrachtwagen een ceder uit Libanon van veertien ton laten brengen. Verder staat er een eeuwenoude toverhazelaar die het bijzondere kenmerk heeft in januari te bloeien. Lets verderop is een magnolia geplant.
De Meesters van de Tuin
JULES BUYSSENS
1972
1958
De Pittoreske Tuin, de Kleine Rozentuin, de Grote Rozentuin.
Jules Buyssens, landschapsarchitect en een iconische figuur in de Belgische tuinkunst van het begin van de 20e eeuw tot aan de Tweede Wereldoorlog, was een schepper, verzamelaar en kweker, naast zijn functie als Inspecteur der Beplantingen van de Stad Brussel. In 1925 werd hij door het echtpaar van Buuren belast met de aanleg van de tuinen van hun eigendom in Ukkel.
RENÉ PECHÈRE
1908
2002
Le Jardin du Cœur et le Labyrinthe.
René Pechère, tuinarchitect en stadsplanner opgeleid door Jules Buyssens, heeft een blijvende invloed gehad op de Brusselse tuinarchitectuur en heeft meer dan negenhonderd privé- en openbare tuinen wereldwijd ontworpen. Zijn stijl, doordrenkt van geometrie en klassieke striktheid, gebruikt planten als architectonische elementen. Zijn doordachte ontwerpen houden rekening met kleurencombinaties, zonlicht en schaduwpatronen.